Журналист жолға жиі шығады. Жұмысы солай. Тапсырма тиген бойда шаруаға шұғыл жиналады. Менің мақсатым да осы. Журналистік зерттеу болған соң назардағы нысанға бірді-екілі бару-келу аздық етеді. Мәселенің маңызы сол, істің ақ-қарасына терең үңіліп, кейіпкер кейпіне сүңгіген сайын көкте қалықтаған көңілдің сарайы сыпырадай айқара ашылады. Сондықтан қол қалт еткенде ауыл өмірін көзбен көріп, санамен сезінуге асығып тұрамын. Ауыл адамымен сұхбаттасып, тынысын тануға тырысып, тынымсыз тіршілігіне етене енуге қамданғаным әзірге қаперсіз емес. Бүгін тағы жолдамын. Ойдағым орындалса бұл жолғы зерттеу жаман шықпауы тиіс. Нар тәуекел!

 Сырдария ауданына қарағанмен аудан орталығынан шеттеу, қалаға біртабан жақын Аманкелді ауылы аймақтағы ірі округтың бірінен саналады.  Негізінен Тереңөзек кентінен оңтүстік-шығысқа қарай 77 км жерде, Сырдария өзенінің сол жағалауында орналасқан. 1997 жылға дейін Аманкелді атындағы қаракөл қой кеңшарының орталығы болған.

Шыны керек, одақтың тұсында оза шапқан ауыл тіршілігі кеңестік кезеңнің құлауымен құлдырап, нарық заманында берекесі қашты. Мәскеулік мүйізі қарағайдай талай генерал осында арнайы келіп, елтіріден папах тіктірген кешегі уақыт қазір келмеске кетті. Бұл да бір аңызға айналған ақиқаттың көрінісі болатын. Оның тірі куәсі, атақты шопан атанған Қыпшақбай ақсақалдың естелігі айғақтай түсті.

«Уақытында атағы алыс шарлаған дүрілдеген шаруашылықтың бірі болдық. Бағалы алтын сұр қаракөл қойын өсірген бай совхоз еді. Әлеуметтік нысан түгел еді, ол тұрақты жұмыс істеді. Тіпті Ленинградтық жобамен екі қабатты үйлер тұрғызылды. Жұмысшы-шопанға жағдай жасау, олардың тұрмыстық ахуалын жақсарту бірінші кезекке қойылды.  «Шопан ата» сауықтыру-емдеу орны да ашылды. Көктем шыққанда Сарысу жайлауын жайлап, күзгі салымға қозылы қоймен ауылға көшеміз. Қандай керемет заман десеңші. Өмір өзгермейтіндей көрінген, енді бәрі көзден бұлбұлдай ұшты. Жекешелендіру кезінде есіл дүние ұстағанның қолында, тістегеннің аузында кетті ғой. Елу бес мың қаракөл қас пен көздің арасында ғайып болды. Қазір сол қойдың ізі де жоқ», – деп көкіректі кернеген күйінішін жасырмады.

Әрине бүгінгі дәуірдің бетбұрысы бөлек. Жаңа технология, уақытпен үндестік, еңбектену, көнкөріске ұмтылу секілді мақсат-мүддеге талаптану өздігінен өріс алып тұр. Баяғы қой шаруашылығынан береке кеткенмен қазіргі қам-қаракет те бізді қуантты. Тізесін құшақтап қалған бірі жоқ. Ауылдан қалаға келіп, қызмет істейтін тұрғын баршылық. Былай қарағанда бос сенделіп жүрген кісі көзге түспеді. Ауыл көшелерін кезіп, әрбір үйдің ауласына назар саламыз. Таңалакеуімнен тірлікке тырбанып, кесек құйған көрініске көңіл тояттайды. Еңкейген кәрісі де, еңбектеген баласы да еңбекпен әуре. Сондықтан болар, анау Айдарлы да, жанындағы Жетікөл де Аманкелдіге аңсары ауатыныны тегін болмады. Ауыл үшін дағдылы іске айналған кесек құю бүтіндеп келсек кәсіп екен. Теңге тапқан соң тыным жоқ, мектеп оқушысы ертеңгі киім-кешегін осы еңбектен айырады, ал, үлкендер мал-мүлкін, отбасы қажетін тапқан табысымен түгендейді. Мұны Аманкелді ауылдық округ әкімі Құрманғали Құлымбетовтың өз аузынан естіген есті болар.

         – Аманкелді ауылының кәсіпке деген ынтасы зор. Мұны нарық заманымен байланыстырғанымыз абзал. Алақандай ауылдың өзінен тіркелген кәсіпкерлер саны  133. Осының 116-сы жұмыс жасап тұрған кәсіпкерлік субъекті. Үстіміздегі жылдың қаңтар-маусым айларында 29 кәсіпкерлік субьектісі тіркелді. Бұл ауылдық көзқараспен санағанда жоғары. Өткен айдың 28-інде «Өңірлік инвестициялық орталығы» МҚҰ ЖШС-нің қаржыландыру жөніндегі бақылау кеңесінде құны 4,0 млн.теңгенің 2 жобасы оң шешімін алып, бүгінде қаржыландырылуда. «Еңбек» нәтижелі жұмыспен қамту және жаппай кәсіпкерлікті дамыту» бағдарламасының екінші бағыты аясында Стартап жаңа бизнес идеяларды іске асыру мақсатында ауылдың 2 тұрғынына 505,0 мың.теңге көлемінде мемлекеттік грант берілді. Жалпы ауыл азаматтары кесек құюдан бөлек, өзгеде кәсіпке ден қоюда, – деді  Алмат Садуақасов.