Жып-жинақы киінген, шашын түйген, шаршағаннан ба екі беті алмадай қызырап, бір қолында ауыр сөмкесі, бір қолында кітаптар мектептен үйге қарай асыққан ұстазымның соңынан бәріміз ере шығатынбыз. Көшеде мұғаліммен бірге жүрген қызық көрінетін. Тыныш жүрмей, «Апай менде сіздей мұғалім болғым келеді» деп...