Көп қабатты үйде тұрамыз. Дарияның жағасындағы жаңа үйлер. Енді ғана бой көтеріп жатқан сол жағалаудан ескен самал, таза ауаның әсері ме, қаланың ортасына қарағанда құстар өте көп сияқты көрінеді. Әсіресе қарлығаштар жиі ұшырасады.

Осы қарлығаштың бірі біздің үйдің кіреберісіне ұя салды. Есік ашық. Қарлығаштар ашық болса – есіктен, есік ашық болмаса кіреберіс терезесінен кіріп, ұядағы балапандарына қорек таситын. Қай күні ауланың тұқымы жайылғыр жүгірмектері құстың ұясын ұзын сырықпен жартылай құлатып түсіріпті. Балапан жерде шырылдап қалды. Ұяға жылан тигендей құстың шырылдағанын естісеңіз, енді кісінің денесі түршігеді. Айтары жоқ. Ересектер қайта құрағандай болып, балапанды орнына салдық. Құсқа обал болды. Балаларымыздың қарлығашты осы шырылдатқаны аздай, жаздың аяғына қарай енді ересектер жиналып, кіреберіске домофон орнаттық та, есікті тарс бекіттік. Күзге салым кіреберіске жөндеу жұмыстары жүргізілді де, ұя да тып-типыл болды, құсты да ұмыттық. Келер көктемде қайта айналып келген қарлығаш түгіл шыбынның өзі кіре алмас. Терезе де тарс бекіді. Құстың шырылы тұрмақ шыбынның ызыңы әрең естіледі. Құс байғұстың былтыр біздің үйді айналсоқтағаны бекер емес екен, айнала орналасқан бес үйдің ішінде біздің подьезд ғана кіреберісіне ең соңғы болып домофон орнатқан екен ғой. Сөйтіп сандық технология бізді табиғаттан еріксіз алыстатып барады.

                                                                                              Ж.САҒИДА