Біз неге күншіл болдық?
Ой түрткі
Әлем елдеріне қатысты мынадай бір дерек бар: қартаюдың ең жоғарғы сатысында тұрған жапондықтар екен. Неге? Бұлай болатын себебі жоқ емес. Олар ешкіммен ұрыспайды, ренжіспейді, тіпті бір-бірін күндемейді. Әркім өз шаруасымен айналысады. Белгілі бір мақсатқа ұмтылады, еңбектенеді, тер төгеді. Соның жемісін көреді, нәтижеге жетеді, армандары орындалады. Сыпайы халық. Ылғи күлімсірейді де жүреді. «Осылар неге жетісіп мәз болады» дерсің ішіңнен. Бірақ олар үнемі бір-біріне жақсы сөз айтып, демеу болуға тырысады, мейлі жақын, мейлі алыс болсын өз-өзіне зиян жасап, кедергі келтіруге тіпті болмайтын, қалыптасқан сондай бір жақсы қасиеті бар. Яғни күншілдік мүлде жоқ деуге келмес, бірақ тәрбие сондай.«Қызғанған қызыл итке жем болар» деген рас қой. Күндестік, көре алмаушылық түбі бір ауруға душар ететіні ғылымда дәлелденген. Әсіресе, күншілдік дертінен ішкі ағза зардап шегеді. Ойланып көрсек, қазақтардың алпысқа жетпей қалжырай бастауы осыдан емес пе?
Ылғи жаман жағын көру, жаман жағын есептеу неге бізге ғана тән?
Ержан ҚОЖАС,
Қызылорда қаласы
