Әбжан ата 1924 жылы қараша айында Сырдария ауданында қарасты Телікөл деген жерде дүниеге келген. 1924 жылы «Кооператор» жетіжылдық мектебін үздік бітіріп, 17 жасқа толар шағында жауынгер қатарына қосылып, Ашхабад қаласындағы кіші командирлер даярлайтын оқу полкіне алынады. Осы жерде бес ай соғыс жаттығуларын меңгеріп, майдан даласындағы қиындыққа бой үйрете бастайды. 1943 жылдың ақпан айында батыстағы соғыс шекарасына бет түзеп, атқыштар полкінің танктерді жоюшы батальонына қосылады. Полк командирі подполковник И.Борисов, батальон командирі капитан Д.Ионин және рота командирі Г.Бегоуский сынды мықтылардан құралған топқа Әбжан ата танкіге қарсы қарудың наводчигі болып қосылады.

− 1943 жылы бесінші шілдеде немістер майданға жақын Курск және Арал қаласына екі бағытта шабуыл жасады. Біз сол жерде жауға қарсы соғыстық, бірақ біраз күннен кейін немістің «Тигрінен» атылған снаряд  қолыма тиді. Бір айдай госпитальда болып, Козелск, Иваново, Барнаул қалаларына тексеруге жіберді. Сондағы бір профессор қолыма тиген жарықшақтың бұлшық етті тесіп өтіп, тамырды қиып кеткенін айтты, содан  қолыма операция жасалып, ем-дом бес айға созылды.  1944 жылдың басында туған жерге оралған соң колхоз жұмысына  араласып, халыққа еңбек еттік. 1961 жылы комсомол совхозы болды, сол жерде 1985 жылға дейін жұмыс жасап зейнеткерлікке шықтым.

Алты жасымда әкеме дәулет бітіп, ақтылы қой, алалы жылқы айдағынымен отызыншы жылы бар дүниесін кәмпескелеп, өзін қамауға алды. Содан ағайындармен бірге Өзбекстанға кеттік, одан Қоқан астық. Қырғызстанның шекарасында Арыстан баб деген жер бар екен, сол маңда үш-төрт жыл тұрақтап, 1935 жылы осы араға қайта келдік. Екі жарым жыл соғыста болғаным болмаса, содан қайтып туған жерден табан аударған емеспін. Жастықта бейнет көргеніммен, бүгінде соның зейнетін сезінген бақытты ақсақалмын, балаларым абыроймен ержетті. Елдің төңірегі тыныш, аспаны ашық, халық арасы тату, осы күнді көрсеткені үшін Тәңірге шүкірлік айтамын! – дейді майдангер ата.

         Сөз соңында соғыс қиындығын еңсеріп, елдің бейбіт күндегі қуанышымен барақатқа жеткен Әбжан ата азат елдің ұрпағына батасын берді.

− Соғысқа қатысқан қарттардың, сол жылдары еңбек еткен халықтың жағдайын елге қайтып бермесін. Соғыстың аты жаман, ал майдан даласы одан да қауіпті. Елімізде тыныштық болсын!